Czy wiecie, że stawy skroniowo-żuchwowe są jednymi z najczęściej używanych stawów w naszym organizmie?! Ich praca zapewnia ruchomość żuchwy, dzięki czemu możemy mówić, śmiać się, gryźć, czy też przeżuwać. Czynności te wykonujemy automatycznie oraz nieświadomie, i dopóki żaden ból czy dyskomfort ich nie zakłóci nie zastanawiamy się głębiej nad tymi czynnościami.
Zdarzyło mi się parokrotnie mieć pacjenta, u którego wykonaliśmy diagnostykę i przygotowany został plan leczenia, ale z jakiegoś względu sama terapia została odłożona na potem. Taka osoba wróciła do mnie po kilku latach z chęcią rozpoczęcia leczenia i okazało się, że teraz mam na nie nieco inny pomysł. Pacjent w takiej sytuacji zazwyczaj pyta skąd taka zmiana? Czy poprzednia strategia była błędna? Nie, nie była, ale w samej ortodoncji nastąpił w tym czasie pewien rozwój, metody i techniki leczenia nieco się zmieniły, dlatego to, co kilka lat temu było najwłaściwszym rozwiązaniem dziś może mieć nowego, lepszego następcę.
Seplenienie jest jednym z najczęściej występujących rodzajów zaburzeń mowy. Bardzo często dotyczy małych dzieci, które dopiero uczą się mówić. To jak kilkulatek układa do poszczególnych głosek język i wargi jest niewątpliwie związane z rozwojem jego szczęki i żuchwy, a występujące dodatkowo wady zgryzu nie będą sprzyjały terapii seplenienia międzyzębowego. Dlatego właśnie bardzo często u takich maluchów wskazana jest współpraca na linii logopeda-ortodonta, o czym wraz z Magdaleną Rybką mówiłam ostatnio w programie „Pytanie na śniadanie”.
Jeśli jesteście właśnie w procesie diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego, to ten wpis może Was zainteresować. Jak wygląda wizyta, podczas której zakładany jest aparat stały? Ile trwa? Czy jest bolesna? To tylko niektóre pytania, jakie od Was dostaję. Dlatego dziś krok po kroku opiszę, jak przebiega ten proces.
