Często rozmawiamy o tym, na ile wadę zgryzu można wyleczyć u dorosłego pacjenta, który dawno już zakończył okres wzrostu. Tematem, który również Was interesuje jest trwałość efektów terapii. Dlatego dziś opiszę przypadek dorosłej pacjentki, która zgłosiła się do mnie ze zgryzem otwartym i pokażę Wam jak wygląda jej zgryz 3 lata po zakończonej terapii.
Byłam jedną z pierwszych osób w Polsce, które wprowadziły do swojej oferty alignery, wtedy znane pod nazwą Clear Aligner, czyli aparaty ruchome nakładkowe (przezroczyste nakładki) służące na tamten moment leczeniu prostych wad zgryzu. Kilka lat temu pogłębiając wiedzę ortodontyczną zrobiłam certyfikowany kurs systemu Invisalign. Równolegle cały czas poszerzałam swoją wiedzę ortodontyczną, co doprowadziło do tego, że im więcej wiedziałam i im większe doświadczenie zdobywałam, tym bardziej się z alignerów wycofywałam. Nie wszystko, co modne i mocno promowane, jest tak dobre, jak wygląda na pierwszy rzut oka. Zostawiam je, jako opcję dla pewnej grupy pacjentów.
Czy wiecie jakie są wczesne oznaki nieprawidłowego wzrostu twarzy dziecka? Opisał je John Mew w swojej książce zatytułowanej „Przyczyny i leczenie wad zgryzu”. Omówię je dziś, ponieważ to ważne sygnały, których wychwycenie i korygowanie na wczesnym etapie, pozwala skutecznie zapobiegać rozwojowi poważnych wad zgryzu i mniej estetycznego wyglądu w dorosłości.
Często pytacie mnie, czym różni się aparat samoligaturujący w systemie Damona od innych aparatów samoligaturujących. Z punku widzenia pacjenta różnica może być nieduża, jednak dla mnie praca w tym systemie jest bardziej skuteczna i przyjazna. Dziś opiszę Wam z czego to wynika.
Dzieciństwo jest najlepszym momentem na przeprowadzenie leczenia ortodontycznego. Okres wymiany zębów mlecznych na stałe to też czas, gdy młody człowiek rośnie, rozwijają się więc również kości jego twarzoczaszki. Można wówczas bardzo plastycznie sterować tym procesem i nakierowywać rozwój zgryzu na właściwe tory. Jest to szczególnie ważne w przypadku występującego niedorozwoju szczęki. W późniejszym wieku terapia jest już zdecydowanie trudniejsza. W przypadku nieprawidłowości w zgryzie i postawie jamy ustnej wszystko powinno więc nas skłaniać do tego, aby dzieci jak najwcześniej podjęły terapię. Pamiętajmy jednak, że sporo kilkulatków nie jest gotowych psychicznie do interwencji w buzi. Często boją się i płaczą podczas wizyt u ortodonty. Tymczasem aspekt psychologiczny małych pacjentów ma olbrzymie znaczenie w kontekście możliwości przeprowadzenia leczenia ortodontycznego i jego sukcesu. Bez otwartości dziecka i jego pozytywnego podejścia to się nie uda! Przeczytajcie jak to wygląda z perspektywy specjalisty.