Przodozgryz w uproszczeniu to wada odwrotna do tyłozgryzu. W nomenklaturze ortodontycznej nazywany jest wadą trzeciej klasy. Jest to doprzednie wysunięcie dolnego łuku zębowego, w stosunku do łuku górnego. Ten rodzaj wady jest jednak bardziej złożony. Może obejmować różne struktury i objawiać się na nieco inne sposoby, co postaram się wyjaśnić w poniższym wpisie.
Patrząc z boku wydaje się, że praca ortodonty jest łatwa i przyjemna. Kolorowe aparaciki, gumeczki, które zakładamy swoim pacjentom, a oni uśmiechają się od ucha do ucha i są szczęśliwi, że zęby staja się coraz prostsze. Oczywiście jest to jeden z elementów tej pracy, ale poza tym potrzeba naprawdę dużo empatii i cierpliwości, aby pacjent zrozumiał na czym będzie polegało i czego będzie od niego również wymagało leczenie. Nie zawsze jest więc kolorowo. Chcę podzielić się z Wami moimi przemyśleniami na temat blasków i cieni pracy ortodonty.
Jeszcze kilkanaście lat temu nie przywiązywano wagi do podpisywania przez pacjenta zgód na leczenie i zabiegi medyczne. To lekarz decydował, jaka terapia była w danym przypadku najlepsza i nie informowano o tym szczegółowo pacjenta, tylko po prostu robiono swoje. Obecnie bardzo się to zmieniło. Czemu tak jest i dlaczego podpisywanie zgód na leczenie ortodontyczne jest konieczne i, co ważne, korzystne dla pacjenta? Chciałabym wyjaśnić Wam to w dzisiejszym wpisie.
Zapraszam Was do cyklu wpisów o rodzajach wad zgryzu. Tyłozgryz jest jedną z najczęściej występujących wad zgryzu w naszej szerokości geograficznej. Stanowi ona ok. 45 proc. wszystkich wad występujących w naszej populacji.